Przypominając nieco tamten wykład czcigodnego Gagika Bagratydy, należy przywołać definicję słowa "cesarz" jaką i On przywołał na początku swoich rozważań.
Według "Encyklopedii „Białych Plam”" słowo "Cesarz" oznaczać może:
Jak zatem widzimy, słowo cesarz ma dwa znaczenia, podobnie słowo "cesarstwo" ma kilka znaczeń, wedle których można rozumieć ten termin.1. tytuł władczy zwierzchnika cesarstwa (imperium) uniwersalnego, wyrażający jego aspiracje do panowania nad światem (dominium mundi), a w kręgu cywilizacji chrześcijańskiej — nad kościelno-polityczną „ekumenią” (oikouméne);
2. tytuł władcy w niektórych monarchiach, w zasadzie równorzędny tytułowi królewskiemu w suwerennych królestwach, lecz podkreślający wielonarodowy lub/i federacyjny ustrój państwa, w którego skład wchodzić mogą również królestwa i księstwa z własnym dynastami.
W naszym państwie Cesarz, czy też raczej Basilleus i Autokrator Cesarstwa Bizantyjskiego, jest najważniejszą postacią. Basilleus jest władcą naszego państwa.1. forma władzy monarchicznej o zasięgu i aspiracjach uniwersalistycznych, obejmujących in potentia cały dostępny i zamieszkały przez ludzi świat (gr. oikoumene /oikouméne/), po chrystianizacji c. — przez wszystkich chrześcijan, jako byt polityczny odwzorowujący na ziemi ład boski;
2. „mieszana” (genetycznie i ideologicznie republikańska, a instytucjonalnie i faktycznie monarchiczna) forma władzy jednostkowej oraz również „mieszany” — narodowy, lecz reprezentujący (nietradycyjną i niechrześcijańską) ideę uniwersalistyczną — typ ustroju: w tym znaczeniu — I (1804-1814/1815) i II (1852-1870) C. Francuskie /Empire Français/;
3. państwo wielonarodowe, skupiające (jak np. C. Austriackie 1804-1918) kilka królestw i księstw o własnej tradycji narodowo-państwowej, pod berłem jednego władcy noszącego tytuł cesarza i będącego głową Domu Cesarskiego;
4. państwo narodowe, ale o strukturze federacyjnej (związkowej), której głową jest władca noszący tytuł cesarza (np. C. Niemieckie 1871-1918), zachowujące w swoich częściach składowych królestwa i księstwa z ograniczoną suwerennością, ale z własnymi dynastami. Przejściowo, ustrojową formę imperialną przybrały niektóre państwa pokolonialne, zwłaszcza o dużych obszarach (C. Meksyku 1822-1823 oraz 1864-1867, C. Brazylii 1822-1889), ale również małe Haiti (1804-1806 i 1849-1859), a w XX w. C. Środkowoafrykańskie (1976-1979). Odrębnym przypadkiem jest faktyczne istnienie wielonarodowego imperium, którego władca (lub spowinowaceni w obrębie jednej dynastii władcy) nie sięga po tytuł cesarski, a zachowuje „narodowy” tytuł królewski lub wielkoksiążęcy (system państw jagiellońskich: Litwa, Polska, Czechy, Węgry i ich lenna w latach 1471-1526; nowożytne British Empire — tu także odwrotna hierarchia tytułów, od czasu przyjęcia /1876/ przez królów Zjednoczonego Królestwa tytułu cesarza Indii).
Myślę, że na spokojnie powinniśmy w oddzielnym wątku omówić przyszły zakres władzy i obowiązków spoczywających na naszym Cesarzu.
W tym jednak temacie chciałbym skupić się na istniejących obecnie państwach, w których panuje właśnie taka forma monarchii.
Obecnie w mikroświecie wedle Leockiego Instytutu Statystyk Międzynarodowych, jest siedem państw, gdzie głową kraju jest Cesarz.
Wedle aktywności forów w ostatnich 30 dniach są to kolejno:
1. Cesarstwo Niemieckie
2. Carstwo Rusowskie
3. Cesarstwo Bizantyjskie
4. Cesarstwo Nan Di
5. Cesarstwo Insulii
6. Monarchia Austro-Węgierska
7. Cesarstwo Teutonii
8. Tarjaturunenat Tuolelenkki
Co ciekawe, po pierwsze połowa obecnych Mikronacyjnych cesarstw znajduje się na kontynencie vaarlandzkim. Po drugie cała trójka cesarstw pochodzących z kontynentu południowo-wschodniego jest o wiele bardziej aktywna niż reszta Mikronacyjnych cesarstw.
Na dziś, to w sumie wszystko. Zostawiam Was szanownych czytelników z takimi informacjami, rozważaniami. Gdyby, kogoś zaciekawił temat Cesarza w Mikroświecie polecam gorąco tekst naukowy Szanownego Gagika.
