Pałac Boukoleon został zbudowany przez Teofilosa (829-842) z fasadą skierowaną w stronę morza na szczycie murów morskich, które zostały pogrubione w tym regionie kilkadziesiąt lat wcześniej. Zachodnia część tej fasady przetrwała w dość dobrym stanie, zaś wschodnia część znajdowała się w nieco gorszym. Dlatego też nowy Cesarz Bizantyński Aleksy I Komnen, podczas wydawania deyczji odnośnie odbudowy stolicy cesarstwa po wydarzeniach z lat 2021-2022, nakazał również odbudowę pałacu Bucoleon. Rekonstrukcja ta opiera się na starych rysunkach wykonanych przed zniszczeniem i sugestiach architektów bizantyjskich.
Pałac Boukoleon stanowił główną część mieszkalną Wielkiego Pałacu między IX a XI wiekiem. Został włączony do nowych fortyfikacji pałacu przez Nikephorosa Phokasa (963-969). Chociaż rezydencja została przeniesiona do pałacu Blachernae po 1081 r., Pałac Boukoleon był nadal używany później. Był nadal zamieszkany przez łacińskich cesarzy w latach 1204-1261, ale został opuszczony po bizantyjskiej rekonkwiście.
Widok od strony Morza Marmara
Boukoleon jest obecnie nadal używany np. do spotkań stanowych; Takie spotkania pomiedzy władcami państw, obyły się m.in w 1161 z sułtanem Rumu, Kilijem Arslanem II, i w 1171 z królem Jerozolimy, Amalrykiem. Pałac służył także jako miejsce spotkań religijnych, kiedy cesarz Manuel I Komnen zwołał sobór kościelny w 1166 roku.
W Boukoleon znajdowały się regalia cesarzy bizantyjskich, a w kaplicy pałacowej znajdowały się święte relikwie. Dostęp do kaplicy pałacowej był ograniczony, ale mimo to istnieją przesłanki, że była ona częścią pielgrzymek chrześcijańskich.
Widok na cesarskie schody i bramę
Widok na balkon
schody prowadzące do wnętrza pałacu
