Gwardia Królewska
: 17 lis 2023, 15:41
-Gwardia Hetajrów
Najstarsza, czterystuosobowa, jednostka gwardii towarzysząca królowi jeszcze w Synopie. Powołana w marcu 2019 z jeńców chrześcijańskich uwolnionych w wyprawie do Afryki Północnej. Stanowi prawdziwy tygiel narodowościowy ponieważ służą w niej m.in. Grecy, Włosi, Armeńczycy i Syryjczycy a nawet Hiszpanie. Językiem komendy jest jednak grecki.
W wyniku intensywnych szkoleń jednostka stanowi jeden, wielki zgrany mechanizm bojowy, choć każdy z żołnierzy również z powodzeniem może walczyć sam. Doskonale opłacani i spokojni o los rodzin hetajrowie są bezgranicznie wierni wodzowi. Ich zadaniem jest ochrona osoby króla lub baliwa w razie królewskiej nieobecności oraz pałacu królewskiego i skarbca. Ich droungarios nie podlega jak reszta gwardii marszałkowi lecz jest bezpośrednio odpowiedzialny przed królem lub baliwiem w razie królewskiej nieobecności.
Uzbrojenie na początku stanowiła zdobyczna broń muzłumańska. W miarę postępu kampanii i dalej po jej zakończeniu żołnierze otrzymywali broń bizantyjską czyli włócznie, spaty i migdałowate tarcze oraz żelazne zbroje lamelkowe (pozostałość po arabskich korzeniach drungusu)
Najstarsza, czterystuosobowa, jednostka gwardii towarzysząca królowi jeszcze w Synopie. Powołana w marcu 2019 z jeńców chrześcijańskich uwolnionych w wyprawie do Afryki Północnej. Stanowi prawdziwy tygiel narodowościowy ponieważ służą w niej m.in. Grecy, Włosi, Armeńczycy i Syryjczycy a nawet Hiszpanie. Językiem komendy jest jednak grecki.
W wyniku intensywnych szkoleń jednostka stanowi jeden, wielki zgrany mechanizm bojowy, choć każdy z żołnierzy również z powodzeniem może walczyć sam. Doskonale opłacani i spokojni o los rodzin hetajrowie są bezgranicznie wierni wodzowi. Ich zadaniem jest ochrona osoby króla lub baliwa w razie królewskiej nieobecności oraz pałacu królewskiego i skarbca. Ich droungarios nie podlega jak reszta gwardii marszałkowi lecz jest bezpośrednio odpowiedzialny przed królem lub baliwiem w razie królewskiej nieobecności.
Uzbrojenie na początku stanowiła zdobyczna broń muzłumańska. W miarę postępu kampanii i dalej po jej zakończeniu żołnierze otrzymywali broń bizantyjską czyli włócznie, spaty i migdałowate tarcze oraz żelazne zbroje lamelkowe (pozostałość po arabskich korzeniach drungusu)