Cesarstwo Bizantyjskie

TRAKTAT
O WZAJEMNYM UZNANIU I NAWIĄZANIU
STOSUNKÓW DYPLOMATYCZNYCH
pomiędzy Cesarstwem Bizantyjskim a Cesarstwem Niemieckim
zawarty w dniu 24 sierpnia 2024 (1924) roku w Konstantynopolu

Wysokie Układające się Strony:
Jego Cesarska Mość Aleksy I Komnen
w imieniu własnym i Cesarstwa Bizantyjskiego;
oraz
Jego Wielkoksiążęca Mość Friedrich von Baden
w imieniu JCM Augusta von Hohenzollerna i Cesarstwa Niemieckiego
zawierają Traktat o wzajemnym uznaniu i nawiązaniu stosunków dyplomatycznych:

Artykuł 1.
Cesarstwo Bizantyjskie oraz Cesarstwo Niemieckie uznają wzajemnie swoje istnienie, wyrzekają się przemocy we wzajemnych stosunkach i postanawiają wszelkie spory rozwiązywać na drodze dyplomatycznej.

Artykuł 2.
1. Interesy stron na terenach znajdujących się pod zwierzchnią władzą Strony drugiej reprezentuje Ambasador, powoływany zgodnie z prawem wewnętrznym Strony i uznawany za persona grata przez Głowę Państwa Strony drugiej.
2. Ambasadorów chroni immunitet, zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego.
3. Strona wysyłająca musi postępować zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego.

Artykuł 3.
Państwa Strony niniejszego traktatu tworzą działy Ambasad na swoich forach i zapewniają ich nietykalność i bezpieczeństwo.

Artykuł 4.
Pracownicy Ambasady zwolnieni są z wszelkich opłat celnych i pocztowych oraz z podatków.

Artykuł 5.
Pełnienie funkcji przedstawiciela dyplomatycznego dobiega końca, między innymi, gdy:
1. państwo wysyłające notyfikuje drugiej Stronie o odwołaniu przedstawiciela dyplomatycznego ze stanowiska,
2. państwo przyjmujące notyfikuje państwu wysyłającemu odmowę udzielenia agrément.

Artykuł 6.
Układające się Strony będą dążyły i sprzyjały do zacieśniania stosunków między narodami Bizancjum a narodami Cesarstwa Niemieckiego i sprzyjały wszelkim inicjatywom pomagającym ten cel osiągnąć.

Artykuł 7.
Każdej ze Stron przysługuje prawo do wypowiedzenia niniejszego traktatu poprzez notyfikację tego faktu drugiej Stronie.
Traktat traci moc po upływie tygodnia od notyfikacji tego faktu Stronie drugiej.

Artykuł 8.
Nawet po zerwaniu stosunków dyplomatycznych państwo-Strona jest zobowiązana szanować budynki i własność Ambasady, przenosząc je do oficjalnego Archiwum.

Artykuł 9.
Niniejszy traktat wchodzi w życie dzień po zakończeniu procedury ratyfikacyjnej.
/-/ Aleksy I Komnen, Basileus

/-/ Friedrich III., Großherzog von Baden

UMOWA
O NAWIĄZANIU STOSUNKÓW HANDLOWYCH
pomiędzy Cesarstwem Bizantyjskim a Cesarstwem Niemieckim
zawarty w dniu 24 sierpnia 2024 (1924) roku w Konstantynopolu

Wysokie Układające się Strony:
Jego Cesarska Mość Aleksy I Komnen
w imieniu własnym i Cesarstwa Bizantyjskiego;
oraz
Jego Wielkoksiążęca Mość Friedrich von Baden
w imieniu JCM Augusta von Hohenzollerna i Cesarstwa Niemieckiego
zawierają Traktat o wzajemnym uznaniu i nawiązaniu stosunków dyplomatycznych:

Artykuł 1.
Niniejsza Umowa określa stosunki handlowe między Wysoko Układającymi się stronami.

Artykuł 2.
Wymagane jest, że aby przyjąć Niniejszą Umowę, państwa ją zawierające muszą przyjąć Traktat o wzajemnym uznaniu i nawiązaniu stosunków dyplomatycznych.

Artykuł 3.
Osoby wyznaczone przez władze obojga stron, mają obowiązek pilnować, żeby handel odbywał się odpowiednio. W przypadku nie wyznaczenia takich osób, obowiązek ten przejmują władze.

Artykuł 4.
Obie strony, mają wybrać w portach, miastach położonych na swych terytoriach, miejsce, gdzie staną faktorie handlowe, punkty wymiany handlowej; Cesarstwa Niemieckiego w Bizancjum i Bizancjum w Cesarstwie Niemieckim.

Artykuł 5.
Zadaniem faktorii jest przechowywanie i eksportowanie po kraju towarów drugiej strony.

Artykuł 6.
Służby nadzorujące porządek w obu państwach mają obowiązek sprawdzać okręty kupieckie przed wpłynięciem do portu, ażeby nie przewoziły towarów zakazanych.

Artykuł 7.
Wysokie Układające się strony mają obowiązek zapewnić przewożącym legalne towary kupcom nieograniczony przejazd przez swe terytorium. Za prośbą kupca i pozwoleniem władz miasta - z eskortą.

Artykuł 8.
Niniejsza umowa, zrywana jest, gdy traktat uznaniowy między obojga państwami zostaje unieważniony, bądź, gdy Wysoko Układające się strony notyfikują umowę, nie notyfikując traktatu uznaniowego.

Artykuł 9.
Po notyfikacji umowy, daje się tydzień kupcom na całkowite zaprzestanie handlu, między obojga stronami.
/-/ Aleksy I Komnen, Basileus

/-/ Friedrich III., Großherzog von Baden