Cesarstwo Bizantyjskie

Portus Theodosiacus

Port Eleutherios (średniowieczna greka: λιμήν Ἐλευθερίου), pierwotnie znany jako Port Teodozjusza (łac. Portus Theodosiacus, starożytna greka: λιμήν Θεοδοσίου)
to jeden z portów Konstantynopola, stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego. Został zbudowany u ujścia cieku wodnego Lycus, który biegł przez miasto do Propontis (Morze Marmara).
Port został zbudowany pod koniec IV wieku, za panowania Teodozjusza I i był głównym punktem handlowym miasta w późnej starożytności. Był używany aż do XI wieku. Muł z potoku Lycus ostatecznie całkowicie wypełnił port, a obszar został później przekształcony do użytku rolniczego ze względu na skutki erozji i osadzania się w górnym biegu rzeki. Po przejęciu władzy przez cesarza Aleksego I Komnena naprawiono i odbudowano port, przywracając go do dawnej chwały.

Port znajdował się po południowej stronie półwyspu, na którym zbudowano miasto, nad brzegiem Morza Marmara. Innymi portami na południowym wybrzeżu miasta były Port Juliana i mały port Pałacu Boukoleona. Porty Neorion (łac. Neorium) i Prosphorion (starożytna greka: προσφόριον, lit. "port importowy", łac. Portus Prosphorianus) znajdowały się nad Złotym Rogiem, na północnym brzegu półwyspu.

W porcie stacjonują liczne okręty wojenne cesarstwa, z dominującą flotą kilkunastu dromonów. Ich obecność świadczy o ciągłej gotowości obronnej cesarstwa, strzegącej stolicy przed potencjalnymi zagrożeniami z morza. Widok tych majestatycznych okrętów, z ich wysokimi masztami i groźnymi bełtami, robi imponujące wrażenie na każdym, kto przybywa do portu.

Oprócz okrętów wojennych, port gości także kilka włoskich galer, które służą celom handlowym. Galery te, większe i bardziej masywne od dromonów, są zdolne do przewożenia znacznych ładunków. Przybywają tu z włoskich republik morskich, takich jak Wenecja i Genua, przewożąc towary, które zaspokajają potrzeby i pragnienia zarówno obywateli Konstantynopola, jak i kupców przybywających do miasta. Włoskie galery wypełnione są cennymi towarami, od jedwabiu i przypraw, po wino i oliwę, a ich obecność podkreśla znaczenie Konstantynopola jako centrum międzynarodowego handlu.

Port Teodozjusza jest więc miejscem, gdzie codziennie odbywa się wymiana handlowa i wojskowa. Widok dromonów i galer, przycumowanych obok siebie, tworzy obraz harmonii między wojną a handlem, pokazując jak te dwa aspekty życia przeplatają się w codziennym funkcjonowaniu Bizancjum. Obecność tych statków w porcie świadczy o strategicznej i ekonomicznej sile Cesarstwa Bizantyjskiego, stanowiąc symbol jego potęgi i zdolności adaptacyjnych.

W dniu dzisiejszym z Portu Teodozjusza wyruszyła włoska galera, wypełniona po brzegi zbożem. Celem jej wędrówki było Królestwo Skarlandu.

Nastał kolejny dzień i z Portu Teodozjusza wyruszyła niejedna włoska galera, wypełniona po brzegi zbożem, wyrobami rzemieślniczymi, tkaninami, jedwabiem oliwkami oraz winem. Celem okrętów zgrupowanych w kilka konwojów były państwa kontynentu vaarlandzkiego, z którymi Bizancjum współpracuje.

Z portu w Rüstringen wypłynął niedawno niemiecki transportowiec, solidny drewniany okręt kupiecki, wypełniony po brzegi wartościowym ładunkiem. Na jego pokładzie znajdują się tysiące żelaznych mieczy oraz hełmów, a także żelazo w czystej postaci, które już wkrótce wesprą formujące się oddziały wojskowe Cesarstwa Bizantyjskiego. To wsparcie zbrojeniowe jest wyrazem rosnącej współpracy między dwoma cesarstwami i praktyczną realizacją zawartej wcześniej umowy handlowej.

Okręt, prowadzony był przez doświadczonych marynarzy, przypłynął do Konstantynopola, gdzie zacumował w Portus Theodosiacus, słynnym porcie cesarskim. Ładunek został od razu przekazany w ręce bizantyjskich dowódców wojskowych, którzy rozdysponują go zgodnie z potrzebami obronnymi Cesarstwa.

Dziękujemy za to wsparcie. Miecze i hełmy na pewno się przydadzą. Tego nam trochę brakowało. Nie zapomnimy cesarstwu tego wsparcia.