Cesarstwo Bizantyjskie

Μονή Μεγίστης Λαύρας - Wielka Ławra



Wielka Ławra jest najstarszym i największym z atoskich klasztorów. Została założona w 963 r. przez św. Atanazego z Athosu przy finansowym wsparciu cesarza Nicefora II Fokasa, zaś poświęcona jest Zwiastowaniu Bogurodzicy. Słynie z bogatej biblioteki i licznych kaplic. W okresie największego rozkwitu mieszkało tu nawet kilkuset mnichów, ale później ich monaster podupadł, a ich liczba spadła do ledwie dwudziestu. Ostatnimi czasy klasztor przyjął unię, a jego zabudowania zostały wyremontowane dzięki fundacji Strategosa Temu Anatolikon czcigodnego Gagika Bagratydy, który żywił pragnienia uczynienia z Wielkiej Ławry głównego ośrodka monastycznego w Cesarstwie.

W Niedzielę Wielkanocną król wziął udział w uroczystościach na Górze Athos ponieważ wraz z hrabstwem Edessy przejął opiekę nad klasztorem.

Liturgia Zmartwychwstania rozpoczęła się około godziny drugiej po północy i zakończyła o świcie. Podczas Mszy świętej radośnie zabrzmiały dzwony klasztorów. Po liturgii mnisi i wierni zasiedli do wielkanocnego stołu składającego się z zupy i ryb. Około godziny 12.00 przy nieprzerwanym biciu dzwonów odprawione zostały Nieszpory

Na drugi dzień, już pod nieobecność króla, wezwanego przez obowiązki do Rzeczpospolitej odbyła się pięciogodzinna procesja poprzedzona Liturgią