Cesarstwo Bizantyjskie

Hieria zajęta. Po opanowaniu sytuacji w okolicy, odpoczynku oraz uzupełnieniu zapasów armia Palaiologosa ruszyła dalej na wschód. Forsownym marszem dotarli do miasteczka Kartalimen. Zajęli je, następnie skierowali się dalej na wschód do Leukate. Niektórzy mieszkańcy miasteczka uciekli do Nicomedii, gdzie stacjonował Garnizon wojsk wiernych uzurpatorowi. Zaalarmowany dowódca postanowił działać. Wysłał posłańca do Niceii, ale tamtejszy dowódca odmówił przysłania posiłków, ponieważ samemu obawiał się ataku ze strony Bułgarów. Nicejski dowódca doradził aby dowódca Nicomedii nie opuszczał miasta ufortyfikował się i wysłał posłańców po posiłki. Nikomedyjski dowódca jednak nie chciał czekać i nie chciał toczyć walki o miasto, dlatego zebrał wszystkie swoje siły a także skorzystał z uciekinierów z Chalcedonu i sformował z nich bandon lekkiej piechoty. Na czele 4 bandonów lekkiej piechoty oraz 3 bandonów lekkiej jazdy ruszył przeciwko armii Georgiosa. Zaskoczona Tagma tou Noumeroi musiała na szybko formować szyki bojowe. Dowódca garnizonu Nicomedi posłał do walki wszystkie swe siły. Szybkość działania, zaskoczenie przeciwnika, oraz znajomość terenu działała na korzyść przeciwników Komneńskiej Armii. Geórgios Palaiológos postanowił wycofać się z pola walki, by nie stracić swych żołnierzy. Dowódca Nicomedii nie zdecydował się na pościg za wrogiem ciesząc się z wygranej i powrócił do miasta. Wewnątrz swych murów rozpoczęli świętowanie. Dowództwo miasta jednak pozostało czujne i postanowiono wysłać wezwanie do pomocy do Garnizonu w Niceii oraz Heraklei, a także Domestikosa Nicefora. Ten gdy tylko dowiedział się o istnieniu dwóch armii wroga w Anatolii, a także wciąż wiszącym zagrożeniu desantem ze strony cesarza Aleksego postanowił działać i wyruszył w kierunku północno zachodniej Anatolii na czele swej armii. Geórgios zaś wycofawszy się z pola walki powrócił do Chalcedonu. Tam napisał nowe rozkazy i wezwał pozostałą część Tagmy aby mieć pod swym dowództwem pełnię sił.