Portus Theodosiacus

[Aleksy I Komnen]

Portus Theodosiacus

Port Eleutherios (średniowieczna greka: λιμήν Ἐλευθερίου), pierwotnie znany jako Port Teodozjusza (łac. Portus Theodosiacus, starożytna greka: λιμήν Θεοδοσίου)
to jeden z portów Konstantynopola, stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego. Został zbudowany u ujścia cieku wodnego Lycus, który biegł przez miasto do Propontis (Morze Marmara).
Port został zbudowany pod koniec IV wieku, za panowania Teodozjusza I i był głównym punktem handlowym miasta w późnej starożytności. Był używany aż do XI wieku. Muł z potoku Lycus ostatecznie całkowicie wypełnił port, a obszar został później przekształcony do użytku rolniczego ze względu na skutki erozji i osadzania się w górnym biegu rzeki. Po przejęciu władzy przez cesarza Aleksego I Komnena naprawiono i odbudowano port, przywracając go do dawnej chwały.

[Aleksy I Komnen]

Port znajdował się po południowej stronie półwyspu, na którym zbudowano miasto, nad brzegiem Morza Marmara. Innymi portami na południowym wybrzeżu miasta były Port Juliana i mały port Pałacu Boukoleona. Porty Neorion (łac. Neorium) i Prosphorion (starożytna greka: προσφόριον, lit. "port importowy", łac. Portus Prosphorianus) znajdowały się nad Złotym Rogiem, na północnym brzegu półwyspu.

W porcie stacjonują liczne okręty wojenne cesarstwa, z dominującą flotą kilkunastu dromonów. Ich obecność świadczy o ciągłej gotowości obronnej cesarstwa, strzegącej stolicy przed potencjalnymi zagrożeniami z morza. Widok tych majestatycznych okrętów, z ich wysokimi masztami i groźnymi bełtami, robi imponujące wrażenie na każdym, kto przybywa do portu.

Oprócz okrętów wojennych, port gości także kilka włoskich galer, które służą celom handlowym. Galery te, większe i bardziej masywne od dromonów, są zdolne do przewożenia znacznych ładunków. Przybywają tu z włoskich republik morskich, takich jak Wenecja i Genua, przewożąc towary, które zaspokajają potrzeby i pragnienia zarówno obywateli Konstantynopola, jak i kupców przybywających do miasta. Włoskie galery wypełnione są cennymi towarami, od jedwabiu i przypraw, po wino i oliwę, a ich obecność podkreśla znaczenie Konstantynopola jako centrum międzynarodowego handlu.

Port Teodozjusza jest więc miejscem, gdzie codziennie odbywa się wymiana handlowa i wojskowa. Widok dromonów i galer, przycumowanych obok siebie, tworzy obraz harmonii między wojną a handlem, pokazując jak te dwa aspekty życia przeplatają się w codziennym funkcjonowaniu Bizancjum. Obecność tych statków w porcie świadczy o strategicznej i ekonomicznej sile Cesarstwa Bizantyjskiego, stanowiąc symbol jego potęgi i zdolności adaptacyjnych.

[Aleksy I Komnen]

W dniu dzisiejszym z Portu Teodozjusza wyruszyła włoska galera, wypełniona po brzegi zbożem. Celem jej wędrówki było Królestwo Skarlandu.

[Aleksy I Komnen]

Nastał kolejny dzień i z Portu Teodozjusza wyruszyła niejedna włoska galera, wypełniona po brzegi zbożem, wyrobami rzemieślniczymi, tkaninami, jedwabiem oliwkami oraz winem. Celem okrętów zgrupowanych w kilka konwojów były państwa kontynentu vaarlandzkiego, z którymi Bizancjum współpracuje.

[Friedrich von Baden]

Z portu w Rüstringen wypłynął niedawno niemiecki transportowiec, solidny drewniany okręt kupiecki, wypełniony po brzegi wartościowym ładunkiem. Na jego pokładzie znajdują się tysiące żelaznych mieczy oraz hełmów, a także żelazo w czystej postaci, które już wkrótce wesprą formujące się oddziały wojskowe Cesarstwa Bizantyjskiego. To wsparcie zbrojeniowe jest wyrazem rosnącej współpracy między dwoma cesarstwami i praktyczną realizacją zawartej wcześniej umowy handlowej.

Okręt, prowadzony był przez doświadczonych marynarzy, przypłynął do Konstantynopola, gdzie zacumował w Portus Theodosiacus, słynnym porcie cesarskim. Ładunek został od razu przekazany w ręce bizantyjskich dowódców wojskowych, którzy rozdysponują go zgodnie z potrzebami obronnymi Cesarstwa.

[Aleksy I Komnen]

Dziękujemy za to wsparcie. Miecze i hełmy na pewno się przydadzą. Tego nam trochę brakowało. Nie zapomnimy cesarstwu tego wsparcia.