Wielka Ławra jest najstarszym i największym z atoskich klasztorów. Została założona w 963 r. przez św. Atanazego z Athosu przy finansowym wsparciu cesarza Nicefora II Fokasa, zaś poświęcona jest Zwiastowaniu Bogurodzicy. Słynie z bogatej biblioteki i licznych kaplic. W okresie największego rozkwitu mieszkało tu nawet kilkuset mnichów, ale później ich monaster podupadł, a ich liczba spadła do ledwie dwudziestu. Ostatnimi czasy klasztor przyjął unię, a jego zabudowania zostały wyremontowane dzięki fundacji Strategosa Temu Anatolikon czcigodnego Gagika Bagratydy, który żywił pragnienia uczynienia z Wielkiej Ławry głównego ośrodka monastycznego w Cesarstwie.
