Wieści o klęsce pod Trypolisem i pojmaniu króla Dawida oraz księcia Demetriusza dotarły do Kolonei już kilka dni temu, ale dopiero teraz jak grom z jasnego nieba rozniosły się po całym poncie. Rada wojenna, złożona z najpotężniejszych książąt i hrabiów, zebrała się w ponurym nastroju. Bez swojego monarchy i następcy tronu, z armią zdziesiątkowaną i zdemoralizowaną, nie widzieli szans na dalszą, zwycięską wojnę. List od króla Maurycego, choć twardy w swoich żądaniach, był jedyną rozsądną furtką. Po burzliwych naradach postanowili przystać na warunki, choć targowali się do upadłego poprzez wysłanników. Ostateczna suma okupu i zadośćuczynienia została ustalona na dwadzieścia pięć tysięcy bizantów – kwotę ogromną, ale możliwą do zebrania bez całkowitej ruiny skarbca.
Posłowie przybyli do obozu króla Maurycego pod Trypolisem z listem zawierającym zgodę. Orański, choć zwycięzca, również zdawał sobie sprawę z wyczerpania swojej armii i niepewnej sytuacji na innych frontach. Przyjął warunki, a wymiana jeńców i okupu miała odbyć się w dwóch miejscach; pierwsza na neutralnym gruncie u stóp gór Libanu, gdzie Król Dawid i jego syn odzyskali wolność, choć ich duma została głęboko zraniona. Drugim miejscem była polana na południe od miasta Sebasteia. Tam wolność odzyskali żołnierze jerozolimscy pojmani podczas walk kartwelsko-jerozolimskich, a także wszelcy cywile, pojmani w Poncie od czasu wkroczenia wojsk Kartwelskich do Pontu. Z tamtego też miejsca woły ciągnęły ciężkie skrzynie ze złotem (dokładnie to z 10 tysiącami Bizantów), mające zagoić rany królestwa.
Dokument potwierdzający zawarcie rozejmu został przygotowany w dwóch egzemplarzach aby i Jerozolima i Kartwelia dysponowały pisemnym dowodem wstrzymania walk pomiędzy nimi;
My, Maurycy z Bożej łaski król Jerozolimy, książę Antiochii, hrabia Edessy i Trypolisu, etc., etc.
oraz
My, Dawid, z Bożej łaski król królów Abchazów, Kartwelów, Ranów, Kachów i Ormian, etc., etc.
zawieramy rozejm na miesiąc na następujących warunkach:
- Strony wstrzymają walkę na jeden miesiąc i nie będą przez okres rozejmu najeżdżać posiadanych przez siebie ziem, ani atakować przemieszczających się armii czy karawan.
- Król Dawid i Królestwo Kartwelii zrzekają się wszelkich roszczeń i pretensji do ziem, miast i twierdz Królestwa Jerozolimskiego zajętych w trakcie obecnej wojny.
- Jako zadośćuczynienie za straty wojenne, zniszczenie miast (w szczególności Świętego Miasta Nazaret) oraz zbezczeszczenie świętych miejsc, Królestwo Kartwelii zobowiązuje się uiścić na rzecz Królestwa Jerozolimskiego okup i reparacje wojenne w wysokości dwudziestu pięciu tysięcy bizantów w złocie. Suma ta zostanie wypłacona w całości w ciągu jednego roku od podpisania niniejszego aktu.
- Wszyscy jeńcy wojenni obu stron zostaną niezwłocznie i bezwarunkowo uwolnieni.
- Król Dawid zobowiązuje się zerwać wszelkie przymierza wymierzone przeciwko Królestwu Jerozolimskiemu i Cesarstwu Rzymskiemu, a w szczególności sojusz z uzurpatorem Janem ze Smyrny.
- Oba Królestwa zgadzają się na swobodny przepływ kupców i pielgrzymów pomiędzy swoimi ziemiami, przynajmniej na czas trwania rozejmu.
- Król Dawid i Królestwo Kartwelii obiecuje jak tylko to będzie możliwe rozejm z Cesarzem Aleksym Komnenem i rozwiązać sprawę przynależności wszelkich ziem jakie zostały zajęte przez Kartwelów i Ormian.
Na potwierdzenie powyższych postanowień i dla nadania im mocy prawnej, spisaliśmy i opieczętowaliśmy niniejszy dokument naszymi królewskimi pieczęciami.
Dano w obozie pod Trypolisem, w Sierpniu Roku Pańskiego 2025.
