Cesarstwo Bizantyjskie

Wasza Cesarska Mość,
Dostojni Goście,
Bracia i Siostry w Chrystusie!

Stoimy dziś na ziemi przesiąkniętej krwią Zbawiciela i łzami Jego uczniów, w miejscu gdzie kamienie wołają chwałę Zmartwychwstania! Odbudowa Bazyliki Grobu Świętego – tej Arki Przymierza Nowego Testamentu – nie jest jedynie triumfem sztuki sakralnej. To znak zwycięskiego pulsowania żywego Kościoła pośród burz dziejów!
Przybywamy z Rotrii – twierdzy wiary – by w sercu chrześcijańskiego Wschodu potwierdzić: jedna jest Owczarnia i jeden Pasterz! W Konstantynopolu, gdzie niedawno wskrzesiliśmy archidiecezję i nałożyliśmy paliusz na godnego Arcybiskupa Nicefora, widzieliśmy jak Duch Święty tka nową szatę jedności. Tu, w Jerozolimie – gdzie kamień namaszczony Ciałem Chrystusa znów został okryty dachem – widzimy jak wiara zwycięża proch zapomnienia!
Pamiętajmy: ta Bazylika to nie muzeum minionej chwały! To żywe serce, z którego bije Ewangelia dla całego świata! Każdy jej odrestaurowany filar woła:
„1 Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga1. 2 Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. 3 Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. 4 Gdy się ukaże Chrystus, nasze2 życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.” (Kol 3,1-4)
Do was, rycerze i mieszczanie Królestwa Jerozolimskiego, mówimy: Strzeżcie tego Grobu nie tylko mieczem, lecz czystością serc! Niech pielgrzymi ze wszystkich królestw widzą w was nie najemników, lecz żywe ikony Miłosierdzia!
Bracia! Gdy opadnie dziś kadzidlany dym, gdy ucichną śpiewy – niech w waszych duszach trwa nieustanna adoracja Tego, który zwyciężył grób! Nieśmy tę wieść od Konstantynopola po Rotrię: Chrystus żyje! I Jego Kościół – choć poraniony – powstaje z kolan jak święty Grób, by głosić: Alleluja!
In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen.