Inauguracja Bazyliki Zwiastowania Pańskiego

[Maurycy Orański]

Po wypaleniu się kadzidła ceremoniarze nakrywają ołtarz obrusem, przynoszą wspaniale pachnące lilie oraz ogromne świece z pszczelego wosku. Ozdabianiu ołtarza towarzyszy śpiew chóru.


Ojciec Święty pokrapia wodą święconą ustawioną kolumnę świec oraz je okadza, modląc się:

[Friedrich von Baden]

Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy.

Wszechmogący Wieczny Boże, ześlij na tę świątynię swoją łaskę, udzielaj swojej pomocy wszystkim, którzy Ciebie tutaj wzywają i umacniaj ich serca swoim słowem i sakramentami.

[Maurycy Orański]

Następuje odpalenie wszystkich świec w świątyni. Zaś chór wykonuje śpiew uroczystego Te Deum, chwalącego Boga za przyjęcie Domu Modlitwy w Nazarecie.

Po ukończeniu hymnu Patriarcha wraz z asystą udaje się do zakrystii gdzie przebiera się w szaty pontyfikalne by odprawić Uroczystą i Pierwszą Celebrę. Po jej zakończeniu Patriarcha wchodzi na dębową ambonę, skąd wygłasza swoją mowę:

[Friedrich von Baden]

Umiłowani w Chrystusie Panu,
Czcigodni wierni archidiecezji konstantynopolitańskiej,

Wesoły nam dzień dziś nastał! Oto, wykonując postanowienia zapisane z bulli o Kościele Rotryjskim na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego liturgicznie wynieśliśmy trzy katedry do godności bazyliki. Są to niezwykłe trzy miejsca związane z chrześcijaństwem. Bazylika Grobu Świętego, Bazylika Narodzenia Pańskiego oraz Bazylika Zwiastowania Pańskiego są jednymi z najważniejszych miejsc dla Kościoła Rotryjskiego, dlatego też jest nam niezmiernie miło, że mogliśmy jako Patriarcha Albert, głowa Kościoła Rotryjskiego dokonać inauguracji tych trzech bazylik.

Stajemy dziś w Nazarecie – w miejscu, gdzie niebiosa pochyliły się nad ziemią, a wieczność weszła w ludzką historię! W tej odnowionej Bazylice Zwiastowania Pańskiego czcimy chwilę, która odmieniła losy świata: gdy Maryja z Nazaretu swoim „Fiat” – „Niech mi się stanie” – otwarła bramy zbawienia.
Tu, w skromnym domu, Archanioł Gabriel zwiastował Najświętszej Pannie narodziny Syna Bożego. Ta Bazylika wznosi się jako monumentalne „Ecce Ancilla Domini” – „Oto Służebnica Pańska” – wyryte nie tylko w kamieniu, lecz w sercu Kościoła!

Dziękujemy Królestwu Jerozolimskiemu i naszemu wiernemu sojusznikowi, Cesarstwu Bizantyjskiemu, za opiekę nad tym świętym miejscem. Tak jak niedawno wskrzeszona Archidiecezja Konstantynopola i Bazylika Mądrości Bożej są znakiem odrodzenia wiary na Wschodzie, tak ta Bazylika w Nazarecie jest wiecznym przypomnieniem pokornego początku naszego odkupienia.

Niech to miejsce będzie dla wszystkich źródłem nadziei i zachętą do posłuszeństwa woli Bożej. Każdy, kto tu wchodzi, niech usłyszy echo słów Maryi: „Niech mi się stanie według słowa twego”. W tym „Tak” zawiera się moc, która zmienia świat!
Strzeżcie tego sanktuarium, umiłowani mieszkańcy i pielgrzymi, nie tylko jako skarbu przeszłości, lecz jako żywego źródła łaski i wzoru dla każdego powołania.
Niech Najświętsza Maryja Panna, która tu powiedziała Bogu swoje „Tak”, wyprasza obfitość łask dla Cesarstwa Bizantyjskiego, Królestwa Jerozolimskiego i wszystkich, którzy z wiarą szukają woli Bożej.

Dziękujemy za możliwość odbycia podróży apostolskiej do tego pięknego państwa jakim jest Cesarstwo Bizantyjskie, prawdziwa perła kościoła oraz Vaarlandu. Cieszymy się, że tu jesteśmy, że dzięki naszej obecności tutaj zacieśniamy więzy przyjaźni Bizancjum i Rotrii.
Na dniach będziemy pragnęli także ogłosić pewną radosną wieść dla całego Kościoła Rotryjskiego, dlatego prosimy o modlitwę w naszej intencji, oraz abyśmy znaleźli w sobie te siły i odwagę potrzebną do dalszego mężnego przewodzenia Kościołowi oraz wypełniania woli Boga.
Kończąc dzisiejszą celebrację świętą, błogosławimy Wam: + in Nomine Patris + et Filii + et Spiritus Sancti +

(+) Albertus PP. I
Patriarcha et Episcopus Rotriae

[Aleksy I Komnen]

Bardzo piękne ceremonie Wasza Świątobliwość. Dziękujemy za nie. Cieszy mnie, że wizyta apostolska była owocna.