Inauguracja Bazyliki Narodzenia Pańskiego

[Maurycy Orański]

Po wypaleniu się kadzidła ceremoniarze nakrywają ołtarz obrusem, przynoszą wspaniale pachnące lilie oraz ogromne świece z pszczelego wosku. Ozdabianiu ołtarza towarzyszy śpiew chóru.


Ojciec Święty pokrapia wodą święconą ustawioną kolumnę świec oraz je okadza, modląc się:

[Friedrich von Baden]

Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy.

Wszechmogący Wieczny Boże, ześlij na tę świątynię swoją łaskę, udzielaj swojej pomocy wszystkim, którzy Ciebie tutaj wzywają i umacniaj ich serca swoim słowem i sakramentami.

[Maurycy Orański]

Następuje odpalenie wszystkich świec w świątyni. Zaś chór wykonuje śpiew uroczystego Te Deum, chwalącego Boga za przyjęcie Domu Modlitwy w Betlejem.

Po ukończeniu hymnu Patriarcha wraz z asystą udaje się do zakrystii gdzie przebiera się w szaty pontyfikalne by odprawić Uroczystą i Pierwszą Celebrę. Po jej zakończeniu Patriarcha wchodzi na dębową ambonę, skąd wygłasza swoją mowę:

[Friedrich von Baden]

Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie,
Dostojni Goście Królestwa Jerozolimskiego i Cesarstwa Bizantyjskiego,
Czcigodny Królu-Arcybiskupie Jerozolimy!

Z serca przepełnionego wdzięcznością stajemy dziś w Betlejem – mieście Dawidowym, gdzie wieczność weszła w czas, a Nieskończoność przyjęła ciało z Maryi Dziewicy! Ta odnowiona Bazylika Narodzenia Pańskiego to nie tylko architektoniczne arcydzieło. To bramy otwarte ku Tajemnicy, która wstrząsnęła wszechświatem: Bóg stał się Człowiekiem w ubogiej grocie!
Jak niedawno w Konstantynopolu, gdy wskrzeszaliśmy Archidiecezję Konstantynopolitańską czy wcześniej gdy jeden z naszych poprzedników Pius Leon II wizytował cesarstwo Bizantyjskie i wynosił Hagię Sophię – Bazylikę Mądrości Bożej – jako znak odrodzenia wiary na Wschodzie, tak dziś w Betlejem, u źródeł naszej nadziei, potwierdzamy: Kościół żyje i buduje na skale Wcielenia! Cesarstwu Bizantyjskiemu, wiernemu sojusznikowi Stolicy Apostolskiej od zarania swych dziejów, oraz Królestwu Jerozolimskiemu, strażnikowi Ziemi Świętej, składamy hołd za troskę o te święte miejsca. Wasza pobożność i oddanie wierze są żywym kamieniem węgielnym tej odnowy!
Spójrzcie na ten odrestaurowany próg, gdzie wedle tradycji „Słowo stało się Ciałem”! To nie jest zwykła pamiątka – to żywa Ewangelia wykuta w kamieniu! Każdy marmur, każdy mozaikowy blask tego miejsca woła: „Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany!”
W tej Bazylice, Matce wszystkich kościołów chrześcijaństwa, bije serce naszej wiary: Bóg jest z nami! Emmanuel!
Do Was, czcigodni mieszkańcy Królestwa Jerozolimskiego i liczni pielgrzymi, kieruję wezwanie:
Niech ta Bazylika będzie dla was nie tylko celem pielgrzymki, lecz szkołą pokory i miłości! Tak jak Chrystus narodził się w ciszy betlejemskiej nocy, tak i wy nieście światło Wcielenia w codzienną cichość waszych domów i serc! Strzeżcie tego miejsca nie tylko orężem, lecz przede wszystkim czystością wiary i czynnym miłosierdziem wobec wszystkich, którzy tu przybywają szukać oblicza Dzieciątka.
Niech odnowione piękno tej Bazyliki przypomina całemu światu, że prawdziwa Mądrość – jaką czcimy w Konstantynopolu – narodziła się właśnie tu, w żłobie, objawiając światu oblicze Miłości, która uniżyła samego siebie.
Niech Betlejem, kolebka naszego Odkupienia, będzie zawsze źródłem pokoju dla udręczonego świata! Niech jego blask oświeca drogi Cesarstwa, Królestwa i wszystkich narodów!
Chwała Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu, który tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał!

Niech błogosławieństwo Wszechmogącego Boga, który w Betlejem objawił światu Swe oblicze, spocznie na was wszystkich: na Cesarzu i Jego ludzie, na Królu Jerozolimy i jego rycerstwie, na pasterzach i wiernych tej Ziemi Świętej!
+ In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen.